stamp
  • Liefde voor het ambacht, veel geduld en reislust. Wereldbakker Wijnand "Hij ging de wereld over om bij ambachtelijke bakkers in de leer te gaan en kwam thuis met een grote verzameling authentieke bakrecepturen."
  • Authentiek en ambachtelijk Wereldbakker Wijnand "Wat we ook maken, we maken het puur & oorspronkelijk!"
  • Wereldbakker Wijnand Oneindig creatief met eerlijke grondstoffen "Dat is onze passie bij Wereldbakker Wijnand"
  • Wereldbakker Wijnand Oneindig creatief met eerlijke grondstoffen "Dat is onze passie bij Wereldbakker Wijnand"
  • Authentiek en ambachtelijk Wereldbakker Wijnand "Wat we ook maken, we maken het puur & oorspronkelijk!"
  • Van robuuste broodsoorten tot fijn banket van chocolade tot de streekeigen krentenwegge Het is te vinden in onze ruime winkel
  • Puur & Oorspronkelijk Wereldbakker Wijnand Gevestigd in het hart van Laren Gld
  • Authentiek en ambachtelijk Wereldbakker Wijnand "Wat we ook maken, we maken het puur & oorspronkelijk!"

Blog: Dutchie in the desert

In 1993 werkte ik als jonge bakker een aantal maanden in Bishop: een Amerikaanse plaats met vierduizend inwoners op het kruispunt van een aantal toeristische gebieden. Bishop ligt tussen Yosemite en Death Valley National Park, dicht bij het zoutkristallenmeer Mono Lake en vlakbij een van de grootste skigebieden van Californië: Mammoth Lakes.

Door de ligging in de woestijn is Bishop een warme plaats, waar ik in die zomer zeker veertig dagen telde waarop de thermometer meer dan veertig graden Celcius (of meer dan honderd graden Fahrenheit) aantikte. Toch was het er aangenaam, droog en goed te doen. Met veel plezier werkte ik in de bakkerij van Erick Schat om zijn lokale bakkers Nederlandse bakkerijproducten te leren maken. Samen met het team bakte ik gevulde koeken, speculaas, diverse soorten gebak, mergpijpjes, kozakken en oublies. Ook maakten we veel marsepeinen figuren, die gretig aftrek vonden bij onder andere de vele toeristen die Bishop passeren.  

Vanuit Bishop kun je namelijk de bergen in, richting Lake Sabrina. Daar zit je al snel op zo’n tweeduizend meter hoogte en ervaar je een heerlijk koel klimaat. Vanuit de omringende grote steden Los Angeles, San Francisco en Las Vegas kwamen hier veel vissers voor een weekend naartoe, op zoek naar ontspanning en verkoeling. Zo’n weekend begon op vrijdag en eindigde op maandag. Gek genoeg was hierdoor de maandag voor de bakkerij van Erick Schat de drukste dag van de week. Toeristen keerden in de loop van die dag huiswaarts en namen bij de bakker nog wat lekkers mee voor het thuisfront, familie of buren. De gemiddelde besteding lag hoog en de winkel was zeven dagen per week van zes uur ’s ochtends tot acht uur ’s avonds geopend. Een goudmijntje dus van een slimme, Nederlandse ondernemer.

Op een dag moest ik bij Erick op kantoor komen. “Dutchie”, zei hij, net zoals veel andere Amerikanen die mijn naam anders uitspraken als Why Not, zodat ik mezelf maar als Dutchie was gaan voorstellen. “Dutchie, jij maakt heel mooie dingen. Maar je maakt ook veel teveel uren voor wat je omzet.” Erick baseerde dit op de lijsten die ik voor hem had moeten bijhouden. Alles wat ik maakte, moest ik noteren, inclusief alle derving. Erick vroeg mij mijn calculaties aan te scherpen, zodat de arbeid beter beloond zou worden voor de werkgever.

Achteraf gezien beschouw ik dat als het moment waarop de ondernemer in mij geboren werd. Mooie dingen maken waarmee je een mooi inkomen kunt verdienen: dat werd het uitgangspunt. Ik introduceerde de Zeeuwse bolus in Bishop: een relatief eenvoudig product dat qua grondstoffen niet al te duur is om te maken en dat bij Amerikanen goed in de smaak valt vanwege hun voorliefde voor zoet en kaneel. Wat ik toen beleefde, was bizar. De eerste dag dat we de bolus in de winkel hadden liggen, verkocht ik ze alle honderdtwintig in razend tempo. Het irriteerde Erick bijna, want zijn visie was dat je van ieder product aan het einde van de dag één exemplaar hoort over te houden zodat je het de hele dag door hebt kunnen verkopen. Maar hoe krijg je dat voor elkaar? Nederlandse consumenten zijn grillig, maar Amerikanen zijn niet anders! De dagen erna ben ik de productie van de bolus gaan opschalen, de bakkers gaan betrekken bij het proces en na enkele weken bakten Lucio en Mario er vier- tot vijfhonderd per dag.

Ik leerde in Bishop dat je omzet in verhouding moet staan tot het aantal uren dat je daarin steekt en dat je je team bijtijds bij je productontwikkeling moet betrekken. Als ik alles zelf was blijven doen, had ik geen tijd meer over gehad om nieuwe producten te ontwikkelen. Nu kon ik na enkele weken de productie van de bolus volledig overlaten aan het team en mijn aandacht zelf weer op andere dingen richten. Bovendien leerde ik calculeren, ik kreeg oog voor derving en ik leerde rationeel produceren. En zo werd Dutchie daar in de Amerikaanse desert langzaam maar zeker een echte ondernemer.

Ambachtelijke producten die u moet proeven!

Weekaanbieding:

line