Blog: Lokale helden
Ergens in het vroege voorjaar van 2008 zijn wij als Wereldbakker Wijnand gestart met het verbouwen van onze eigen tarwe. We kozen voor het biologische Franse ras Lavett en hoewel we voor gek werden verklaard (“Tarwe verbouwen op Nederlandse zandgrond vraagt om mislukking!”) vonden wij een prachtige samenwerking tussen boer, loonwerker, molenaar en bakker. Ik richtte in dat jaar bovendien de stichting Eerlijk en Heerlijk uut Loarne op om aandacht voor het streekproduct te vragen. Naast de kaasboer en de wijnboer sloot ook een schrijnwerker aan, die meubels maakt van lokaal hout.
Veertien jaar later zijn we ouder en wijzer, ook als het gaat om het verbouwen van tarwe in de Achterhoek. De eerste jaren hadden we heel goede oogsten. Niet alleen de loonwerker en molenaar stonden versteld van de kwaliteit van de tarwe, ook de Land- en Tuinbouworganisatie Nederland (LTO) prees het hoge eiwitgehalte en de goed te verwerken graankorrel. Er zaten ook jaren tussen dat de oogst minder was. Bijvoorbeeld omdat het eind juli, begin augustus veel regende, waardoor de korrel niet toereikend was en daar geen gaar brood van te bakken bleek. Dit losten we op door een partij tarwe uit Zeeland te mengen met onze Achterhoekse tarwe.
Illegale import
Op een gegeven moment mocht ik proefbakken voor diverse akkerbouwers in de IJsseldelta. Toen kwam er uit een proef een wel heel bijzondere baktarwe tevoorschijn: die van Öland Landvete, een bijzonder tarweras dat een jaar later de Europese Slowfoodprijs won. Er was echter één probleem: dit tarweras werd beschermd door de Zweedse overheid, die export verbood. Onze Larense akkerbouwer bleek echter familie te hebben in Zweden, toevallig ook agrariërs. Via hen wisten we uiteindelijk een kofferbak vol zaaizaad in Laren te krijgen. Opgetogen zaaiden we het in en na een mooie zomer… bleek deze oogst totaal mislukt! Er was geen broodje van te bakken en de hele opbrengst ging regelrecht naar ForFarmers, die er veevoeder van hebben gemaakt. Helaas!
Lekker (van) dichtbij
Anno 2022 bakken we nog steeds broden van lokaal graan, maar dit graan komt niet altijd meer van akkers rondom Laren. Onze molenaar, Tonny uit Lettele, gebruikt veel lokaal graan en wil enkel kwaliteit in zijn opslag. Daarom heb ik er vrede mee dat het soms uit Laren, maar soms ook uit Bathmen, Markelo of Holten komt. Nog steeds lokaal, maar met minimaal risico op een mislukte oogst.
De stichting Eerlijk en Heerlijk uut Loarne bestaat niet meer. Wellicht waren we onze tijd vooruit met onze initiatieven. We zien nu gelukkig dat het voor steeds meer consumenten waarde heeft om een lekker product van dichtbij te halen. En dan mag het best ietsje breder dan Laren alleen zijn. Wij gebruiken in onze zoutjes bijvoorbeeld mosterd van Braakhekke uit Harfsen, die op zijn beurt de mosterdzaadjes bij akkerbouwer Woestenenk uit Laren haalt. De roomboter in onze cakes en tulbanden is van Kloas in ’t Hof uit Bathmen. Vlees kopen we bij Van de Pol in Laren, de asperges komen van Ten Broeke uit Laren, onze pompoenpitten komen uit De Heurne en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Als wereldbakker gebruiken we steeds meer lokale producten, waarmee wij ons onderscheiden en waarmee we een nieuwe manier van ondernemen ontwikkelen. We zijn niet langer afhankelijk van Unilevers en andere grote giganten. Een stapje terug in de tijd betekent in dit geval wat mij betreft twee grote stappen vooruit. Gewoon, als local heroes!
Veertien jaar later zijn we ouder en wijzer, ook als het gaat om het verbouwen van tarwe in de Achterhoek. De eerste jaren hadden we heel goede oogsten. Niet alleen de loonwerker en molenaar stonden versteld van de kwaliteit van de tarwe, ook de Land- en Tuinbouworganisatie Nederland (LTO) prees het hoge eiwitgehalte en de goed te verwerken graankorrel. Er zaten ook jaren tussen dat de oogst minder was. Bijvoorbeeld omdat het eind juli, begin augustus veel regende, waardoor de korrel niet toereikend was en daar geen gaar brood van te bakken bleek. Dit losten we op door een partij tarwe uit Zeeland te mengen met onze Achterhoekse tarwe.
Illegale import
Op een gegeven moment mocht ik proefbakken voor diverse akkerbouwers in de IJsseldelta. Toen kwam er uit een proef een wel heel bijzondere baktarwe tevoorschijn: die van Öland Landvete, een bijzonder tarweras dat een jaar later de Europese Slowfoodprijs won. Er was echter één probleem: dit tarweras werd beschermd door de Zweedse overheid, die export verbood. Onze Larense akkerbouwer bleek echter familie te hebben in Zweden, toevallig ook agrariërs. Via hen wisten we uiteindelijk een kofferbak vol zaaizaad in Laren te krijgen. Opgetogen zaaiden we het in en na een mooie zomer… bleek deze oogst totaal mislukt! Er was geen broodje van te bakken en de hele opbrengst ging regelrecht naar ForFarmers, die er veevoeder van hebben gemaakt. Helaas!
Lekker (van) dichtbij
Anno 2022 bakken we nog steeds broden van lokaal graan, maar dit graan komt niet altijd meer van akkers rondom Laren. Onze molenaar, Tonny uit Lettele, gebruikt veel lokaal graan en wil enkel kwaliteit in zijn opslag. Daarom heb ik er vrede mee dat het soms uit Laren, maar soms ook uit Bathmen, Markelo of Holten komt. Nog steeds lokaal, maar met minimaal risico op een mislukte oogst.
De stichting Eerlijk en Heerlijk uut Loarne bestaat niet meer. Wellicht waren we onze tijd vooruit met onze initiatieven. We zien nu gelukkig dat het voor steeds meer consumenten waarde heeft om een lekker product van dichtbij te halen. En dan mag het best ietsje breder dan Laren alleen zijn. Wij gebruiken in onze zoutjes bijvoorbeeld mosterd van Braakhekke uit Harfsen, die op zijn beurt de mosterdzaadjes bij akkerbouwer Woestenenk uit Laren haalt. De roomboter in onze cakes en tulbanden is van Kloas in ’t Hof uit Bathmen. Vlees kopen we bij Van de Pol in Laren, de asperges komen van Ten Broeke uit Laren, onze pompoenpitten komen uit De Heurne en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Als wereldbakker gebruiken we steeds meer lokale producten, waarmee wij ons onderscheiden en waarmee we een nieuwe manier van ondernemen ontwikkelen. We zijn niet langer afhankelijk van Unilevers en andere grote giganten. Een stapje terug in de tijd betekent in dit geval wat mij betreft twee grote stappen vooruit. Gewoon, als local heroes!
