“Gezocht: een bakker die lokale bakkers in Bishop California Nederlandse bakkerijproducten kan leren maken.” Toen mijn oog in 1993 op deze advertentie in een vakblad viel, was mijn interesse meteen gewekt. Ik had het weliswaar net enorm naar mijn zin bij de fijnste werkgever van Lochem, bakker Dick ten Broeke. Maar ik had de reislust van anderhalf jaar rondtrekken door Australië, Nieuw-Zeeland en Zuidoost-Azië ook nog vers in mijn lijf zitten. Het avontuur lonkte. En ik solliciteerde.

 
Drie dagen later zat ik op sollicitatiegesprek in Utrecht bij Do Schat: eigenaar van een grote industriële bakkerij die veel voor supermarkten bakte en neef van Erick Schat, die in Californië zijn gerenommeerde bakkerij wilde uitbreiden met een Nederlands assortiment. Do had duidelijk een paar eisen meegekregen waaraan de geschikte kandidaat moest voldoen: verstand van Nederlandse bakkerijprocessen en -producten, kennis van de Engelse taal en geen last van heimwee. Ik voldeed aan alle eisen en werd heel enthousiast van de foto’s die ik te zien kreeg. Werken in Bishop was overduidelijk een unieke kans om als jonge Nederlandse bakker de horizon flink te verbreden. Maar er waren aanzienlijk meer gegadigden die dit avontuur wel zagen zitten, dus ik kon niet anders dan afwachten.
 
Al toen ik thuis kwam in de Achterhoek, werd ik gebeld door Do. Ik was het geworden! De volgende ochtend zou Erick mij bellen om een datum van vertrek af te spreken, een ticket voor me te boeken enzovoorts. Er kleefde slechts één nadeel aan deze uitslag: ik moest mijn fijne werkgever vertellen dat ik alweer zou vertrekken. Gelukkig bleek Dick ten Broeke alle begrip te hebben. Zelf was hij al vroeg in de bakkerij van zijn ouders gerold, waardoor hij geen kans had gehad iets meer van de wereld te zien. Zijn advies? Go for it!
 
En daar ging ik. Op weg naar Amerika. In Los Angeles werd ik op vliegveld LAX opgehaald door Erick en zijn zoontje Binky in een grote Chevrolet Suburban. We reden door Beverly Hills en Hollywood en aten bij een klassiek hamburgerrestaurant langs de kant van de weg. Ik keek mijn ogen uit. Na een kleine vijfhonderd kilometer arriveerden we in Bishop, waar ik werd ondergebracht in een plaatselijk motel.
 
Maar natuurlijk niet voordat ik eerst een rondleiding door de bakkerij had gekregen. Erick introduceerde het bedrijf aan mij en gooide me meteen in het diepe. “Dit is jouw werkplek, hier staan jouw werkbanken, dit is jouw koelcel, jouw koelvitrine, hier vind je jouw winkelschappen en hier kun je grondstoffen en fruit bestellen.” Het was duidelijk dat hij hoge verwachtingen van me had en door mij meteen veel verantwoordelijkheid te geven, testte hij mijn stressbestendigheid.
 
No problem! Ik werkte voornamelijk met Latino’s met een Mexicaanse achtergrond: fijn in de omgang, maar vakinhoudelijk was er zeker ruimte voor verbetering. Een van de collega’s die ik mij nog goed herinner, is Wayne Reynolds: een rasechte Amerikaan, waarmee ik een enorme klik had. Ik weet nog goed hoe ik samen met hem onze eerste gevulde koeken maakte. Ik had een mooi recept bij me, want uiteraard had ik al in Nederland goed mijn huiswerk gedaan. Een kennis van me had een lijstje voor me gemaakt met tabellen, die ik kon gebruiken om zowel gewicht als inhoud om te rekenen van Nederlandse naar Amerikaanse maten en hoeveelheden. Een Amerikaanse pound is 484 gram en bestaat uit zestien ounces van 28,3 gram. Ook de temperaturen had hij voor mij omgerekend van Celsius naar Fahrenheit. Het recept voor de gevulde koeken rekende ik volgens de tabellen keurig om. Alles goed uitgerekend, werkwijze op orde. En het eindproduct? Bagger!
 
Ik begreep er niets van. Totdat Wayne me wees op het feit dat ik rekening diende te houden met de luchtdruk. In Bishop is de luchtdruk compleet anders dan in ons vlakke Nederland. De plaats ligt in de Sierra Nevada, een gebergte dat dwars door Californië loopt en door het bekende Yosemite National Park. Wanneer je door Bishop rijdt, zie je in de vallei aan beide kanten hoge bergtoppen met sneeuw. Maar doordat het vanuit Los Angeles zo geleidelijk stijgt, heb je niet in de gaten dat je in Bishop toch al zeker op duizend meter hoogte woont en werkt. Dat is echter wel degelijk van invloed op je bakproces! Ik moest aan de slag met de hoeveelheid bakpoeder en uiteindelijk kwamen we tot het gewenste resultaat.
 
En die misbaksels? Wayne adviseerde mij om ze alsnog te verkopen. En zo geschiedde. Mijn veel te vaste koeken gingen de vitrine in. We noemden ze Moonrocks. En ze gingen als warme broodjes over de toonbank.